สรุปเล่มก่อนนิดนึงหลังจาก โค่นจอมมารในเล่ม 5 แต่หัวใจดันโดนบลูเล็ท ขโมยมาซะก่อน ทำให้ต้องรีบกลับมายังอาณาจักรซึ่งในระหว่างที่ขี่มังกรกลับมายังเมื่อนาริตต้า ก็โดนมือธนูลูกสาวตาเหยี่ยวที่จะมาแก้แค้นพ่อ ส่อยจนร่วง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
"ผู้กล้าแห่ง [การรักษา] ศัตรูของท่านพ่อ ฉันจะฆ่าแก"
อ่อ นึกออกแล้ว หนึ่งในสามวีรบุรุษ [ตาเหยี่ยว]
มีตาที่เหมือนกันเลย คงจะมีความเกี่ยวโยงกันไม่ผิดแน่
เพราะงั้นถึงได้รู้ว่าฉันคือผู้กล้าแห่ง[การรักษา]งั้นสินะ
แต่ก็ช่างมันเถอะยังไงซะ ก็ใช้ ฮีล แล้วก๊อปปี้ความทรงจำมาก็รู้เอง
"งั้นเหรอ เธอคือลูกสาวของ [ตาเหยี่ยว] งั้นเหรอ"
"ท่านพ่อไม่มีทางแพ้ให้กับคนอย่างนายเด็ดขาด คงจะใช้ลูกเล่นขี้ขลาดสินะ ยกโทษให้ไม่ได้"
"ลูกเล่นขี้ขลาด? ฉันฆ่า[ตาเหยี่ยว]ไปก็จริง แต่ก็สู้อย่างยุติธรรมขาวสะอาดนะ"
"โกหก"
"เอาเถอะ เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ แล้วความวุ่นวายนี้ ทำไมจิโอรัลถึงได้โจมตีเมืองนาริตต้า(เมืองที่มาซื้อเซตสึนะเป็นทาส)ทำไมถึงได้ ส่อยมังกรลงมากัน?"
"ใครมันจะไปบอกคนอย่างนายกัน"
"ก็นั่นสินะ ก็ไม่ว่าอะไรหรอก ต่อให้ไม่บอก ทางนี้ก็มีวิธีที่จะทำให้บอกอยู่แล้วล่ะ ฮ่าๆๆ ไม่ได้ทำนานแล้วนะ การแก้แค้นผู้หญิงเนี่ย ต้องเป็นงั้นสินะ"
จะให้รักการมีเซ็กส์แบบพวกเซตสึนะก็ดีเหมือนกันก็จริง แต่ให้จัดการแล้วข่มขืนก็ไม่เลว
ช่วงนี้ จะลาพิธ(น้องต่ายที่ซั่มกับพระเอกเล่ม5 พอดีผมอ่านผ่านไปแล้วไม่ได้แปล จะกลับมาแปลดันเปิดหนังสือหาฉากนั้นไม่เจอ) หรือเซตสึนะ ดันหลุ่มหลงไปในแนวรักใคร่ ซะจนเริ่มชักจะเบื่อแล้ว
"ไอ้เจ้าชั้นต่ำ"
"ต่อจากด่าว่าขี้ขลาด ก็ด่าว่าชั้นต่ำงั้นสิ ตแววตาแบบนั้น ดีจังเลยนการได้แก้แค้นโดยที่อีกฝ่ายมีความแค้นต่อฉันด้วยเนี่ย ช่างรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด แค่รู้ว่าจะมาแก้แค้น ก็อยากจะเหยียบยำมันซะ
ไม่รู้เลยว่าจะพูดยังไง แต่ต้องคงขอบคุณ[ตาเหยี่ยว] ล่ะนะเพราะเจ้านั่น ทำให้ฉันได้รับรู้ความสนุกแบบนี้"
คงเพราะรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากคำพูดของฉันล่ะมั้ง ลูกสาวของตาเหยี่ยวจึงได้ทำหน้าโกรธแค้นพร้อมน้ำตา
แต่ว่าผู้ใช้ธนูนั้น ในระยะแค่นี้ไม่สามารถที่จะล้มคู่ต่อสู้ได้แน่นอน
หลังจากความเงียบงำพอลองถอดเสื้อผ้าของเธอที่ละชิ้น เธอก็กรีดร้องออกมาราวกลับสาวน้อย
อ่า ปฏิกิริยาแบบนี้ ยังเป็นสาวบริสุทธิ์สินะ
ดูท่าว่าจะได้สนุกมากกว่าการแก้แค้นซะแล้ว
เอาล่ะ ยา ยา
"ถึงจะมีความแค้นที่ถูกฉันฆ่าพ่อตายก็จริงๆ แต่ความแค้นนั่น จะมีไปถึงเมื่อไหร่กันนะ จะให้ยาที่ทำให้ตกหลุมรักฉันก็แล้วกัน"
ฉันจึงได้หยิบเอาโพชั่นผลงานเอกชิ้นใหม่ออกมาจากกระเป้า มันไม่ใช่แค่เพียงจะมอบความสุขและกระตุ้นอารมณ์ทางเพศเท่านั้น ถึงจะยังเพิ่งเคยใช้กับมนุษย์ครั้งแรก แต่ก็ช่างน่าสนุกจริงๆ
จู่ๆเด็กสาวที่ล้มลงนั้นได้กระอักเลือดออกมา
ดูท่าทางจะกัดลิ้นตัวเอง แบบนี้นี่เอง แทนที่จะถูกเอาไปทำตามใจชอบสู้ตายยังจะดีซะดว่าสินะ แต่ทว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอคือ ผู้ใช้เวทฟื้นฟู
"จะไปยอมให้ฆ่าตัวตายได้ยังไงกันเล่า"
ต่อหน้าฉันไม่มีทางฆ่าตัวตายได้หรอก
แล้วจึง ฮีล ฟื้นฟู
"ทำไม ฉันถึงไม่ตายล่ะ"
"ก็ถ้าตายทางนี้ก็ลำบากน่ะสิ"
ถ้ากัดลิ้นอีกคงจะน่ารพคาญ ฉันจึงได้เอาผ้าชุบน้ำยาจนโชกแล้วถูไปยังต้นขาด้านในหว่างขาของเธอ ดวงตาของเธอมองฉันด้วยความอยากและความต้องการ
"ฮึๆ จะคงสติได้ถึงตอนไหนกันนะ ถ้ารักพ่อจริงๆแล้วอยากแก้แค้นล่ะก็... คงจะไม่พูดอะไรอย่างสิ่งให้ฉันรู้สึกดีหรอก คงจะไม่พูดสินะ ฮ่าๆ"
ถึงจะเคยเล่นแบบนี้กลางสนามรบครั้งแรกเลยก็จริง แต่กลับรู้สึกตื่นเต้นเอาสุดๆ
เอาล่ะ จะต้องรอไปถึงเมื่อไหร่กันนะ ฉันหัวเรอะไปพลางคิดเช่นนั้น
......................................................................................................
เป้าหมายการแก้แค้นใหม่ของฉันอยู่ตรงหน้าฉัน... น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
น้ำรักและน้ำอสุจิไหลออกมาจากง่ามขา
ความผิดที่ยิงมังกรที่ฉันขี่จนทำให้ คุเรฮะ เฟรอา เอเรน ต้องต้องอยู่อยู่ในอันตรายแล้วยังมาด่าฉันว่าขี้ขลาดนั้น ถึงจะไม่ได้ร้ายแรงอะไร แต่ก็จะปล่อยเอาไว้ไม่ได้ จึงไม่ว่ายังไงก็ต้องแก้แค้นเธอซะ
จึงได้ออกห่างจากพวกคุเรฮะ จนมองไม่เห็น...
ถึงจะเคยทำกลางสนามรบครั้งแรกเลยก็จริง แต่ก็เป็นความรู้สึกใหม่ที่ดีไม่เลว
แต่พอทำแบบนี้กลางสนามรบก็มีคนต้องการจะเข้ามาช่วยมือธนูจนเป็นศัตรูรายใหม่เข้ามาก็จริง แต่ก็ฆ่ามันไปหมดแล้ว
พวกปลาซิวแค่มือเดียวก็เกินพอแล้ว
กระแทกเอาไปพร้อมๆกับฆ่ายังได้
"อ๊าาาส์ ด้วยเถอะค่ะ ขอของๆท่านเคียลก้าด้วยเถอะ"
"จะดีเหรอ ไม่ใช่ว่าเป็นศัตรูของท่านพ่อรึไง"
ลูกสาวของ[ตาเหยี่ยว]ที่เหมือนจะกำลังหมดแรง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่... ก็ขยับสะโพกด้วยตัวของตัวเอง ส่ายเอวไปพร้อมกับตอดรัดของๆฉันที่เสียบอยู่
แต่ในระหว่างนั้นเองก็มีลูกศรพุ่งมาทางนี้ พอฉันคว้าแล้วขว้างมันกลับไป ก็มีไอ้บ้าคนนึงตายซะแล้ว ตั้งแต่เมื่อกี้ฉันก็ได้แต่ฆ่าคนที่เข้ามาขัดขวาง
แล้วอยู่ดีๆก็มีคนถือดาบพุ่งเข้ามาฉันจึงแบมืออกแล้วใช้เวทมนตร์ระดับ 3 [กระสุนเพลิง] ยิงจนกระเด็นหายไป
"อ๊าาส์ คิโมจี้~~"
แม้แต่ตอนที่กำลังทำแบบนั้น ลูกสาวของตาเหี่ยวก็ยังคงขยับเอวส่ายก้นไม่หยุด ฉันจึงได้กระแทกสะโพกเข้าไปชั่วอีกใจเดียวเสียบเข้าไป
เพราะถึงจุดสุดยอดล่ะมั้ง เธอถึงได้ดึงหลังขึ้นแม้แต่นิ้วมือเท้าเองก็ยังเหยียดจนสุด
"ฮึยยย ดี อ๊าส์ แตกไปรอบซะแล้ว ขยับทีสิ ขยับอีก มากกว่านี้ ขยับเอวอีกที ขยับทีเถอะนะ!!!!"
"ถ้าอยากได้ล่ะก็ตอบคำถามฉันมาซะ"
"คำถามงั้นเหรอคะ ที่สำคัญ คOย"
"เป็นศัตรูของพ่อไม่ใช่เหรอ?"
"ฉันชอบคOยที่สุดมากกว่าคุณพ่อค่ะ ขยับที ขยับทีสิ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ทำหน้าเสียใจสุดๆด้วยน้ำตา ถ้าจะให้พูดคงเป็นเหมือนกับพวกขี้แพ้ไปแล้ว ฉันจึงเผลอหัวเราะใหญ่ๆออกมา
เพื่อเป็นรางวัล จะทำจากด้านหลังในท่าคลาน 4 ขา ให้เอง
"ขอบพระคุณมากค่ะ ขอบพระคุณมากค่า ขอบพระคุณมากค่าาา คึกกกกกกก!"
หลังจากเธอเสร็จฉันก็ได้แตกน้ำอสุจิเข้าไป ร่างกายเธอสั่นเครือพร้อมกับแววตาที่ว่างเปล่า แล้วเป็นลมไปทั้งๆแบบนั้น
"อ่า สนุกมาพอตัวเลยนะ"
ไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้ว